Accrochez-vous bien, car il est aussi aisé de vous résumer ce film que de disserter sur la fission nucléaire en lapon après deux bouteilles de vodka. Allez, on tente : pour faire court, après une guerre des planètes à l’autre bout de la galaxie, les extra-terrestres vainqueurs ont décidé d’emprisonner leurs opposants sur un caillou peu développé – c’est la terre – et plus précisément dans l’esprit des insectes rampants qui s’y trouvent – c’est nous. Deux gardiens extra-terrestres, Thunder et Guard, veillent d’ailleurs à ce qu’aucun prisonnier ne s’échappe de son enveloppe corporelle. Mais, un beau jour, un mystérieux vaisseau apparaît au-dessus de Séoul, ouvrant la porte à une nouvelle guerre intergalactique et carrément spatio-temporelle, entre mages du 14e siècle et guerriers du présent. Le tout sur fond de quête d’un anneau précieux, d’une dague qui tiendrait le destin de plus d’une planète dans sa lame… C’est beaucoup d’infos à assimiler, on sait. Pourtant, sur grand écran, tout devient limpide, relié, connecté et fichtrement bien ficelé. Véritable condensé de tout ce qu’on aime dans la SF, ALIENOID vous balance des robots, des voyages temporels, des aliens, du pif, du paf et du pouf avec une frénésie proprement contagieuse. Bref, vous l’aurez compris, nos amis coréens dégainent ici un space opera complètement fou qui vous fera très certainement dire « Vivement le 2 ! » (mais pour de vrai, cette fois).

Zet je schrap, want deze film samenvatten is even gemakkelijk als discussiëren over kernsplijting met een zatte Fin. Maar goed, we doen toch een poging: na een oorlog der planeten aan het uiteinde van het sterrenstelsel, beslissen de buitenaardse winnaars hun tegenstanders gevangen te zetten op een weinig ontwikkeld keitje – de Aarde – in de geest van de insectjes die op de planeet wemelen – dat zijn wij dus. Twee buitenaarde wachters, Thunder en Guard, waken erover dat geen enkele gevangene kan ontsnappen uit zijn vleselijke kerker. Maar op een dag verschijnt er een mysterieus ruimteschip boven Seoul, wat het startschot is voor een nieuwe intergalactische oorlog die de grenzen van het ruimtetijdcontinuüm vér overschrijden, tussen magiërs van de 14de eeuw en krijgers van het heden. Dat alles én nog een zoektocht naar een waardevolle ring, een dolk die het lot van meer dan een planeet in z’n lemmet bevat… Da’s heel wat informatie om te verwerken, we weten het. Maar, op het grote scherm wordt alles plots helder, samenhangend en verdorie straf in elkaar gezet. ALIENOID is alles waar we van houden in de sciencefiction in een notendop (nu ja, een notendop van 2 uur toch!): robotten, tijdreizen, ruimtewezens, bim, bam, en boem in een aanstekelijk boeltje chaos. Jawel, onze Koreaanse vrienden hebben hier een regelrechte, spectaculaire space opera in handen.

Brace yourselves, ‘cause describing this film is like discussing atom splitting with a drunk Fin. So, here we go: after a war of the planets on the other side of the galaxy, the alien winners decide to imprison their opponents on a poorly developed rock called Earth, more precisely in the puny minds of the insects that crawl all over the planet – that would be us! Two alien guards, Thunder and Guard, make sure none of them can escape their fleshly envelopes. But, one day a mysterious spaceships appears above Seoul, which is going to start up a whole new intergalactic war severely neglecting the space-time continuum, between 14th century mages and present-day warriors. All of that inserted into a quest for a precious ring, ergh no, for a precious dagger that within its blade holds the destiny of more than a few planets… That’s a lot of information to process, we know. But, on the big screen it magically falls into place, streamlined and crystal clear and supremely put together. ALIENOID is everything we love about sci-fi all balled up in one magnificent clusterfuck: robots, time travel, aliens and lots of bim, bam, kaboums. Space opera extravaganza!