Quinqua divorcé et cadre dans une boîte high-tech, Julian est un adepte convaincu du covoiturage. Surtout depuis que Lorena, vingt ans de moins, célibataire et armée d’un sourire ravageur, l’accompagne chaque semaine de Bilbao à Madrid. Ce dimanche, pourtant, Julian est fébrile car il s’apprête à déclarer sa flamme à Lorena. Encore faudrait-il qu’il trouve le moment opportun pour sa sérénade à 120 à l’heure, car deux autres passagers sont attendus pour le voyage : Sergio, un beau gosse célibataire et armé d’un sourire ravageur, qui utilise la photo de profil de son cousin obèse pour le covoiturage. Et Rodrigo, qui va vite se révéler être l’incarnation même du connard de compétition. Un spécimen rare d’égoïsme crasse à la vessie atrophiée. Mais ça, c’est vraiment le dernier des soucis pour Julian, même s’il l’ignore encore… Ce qui est incroyable avec Alex de la Iglesia, c’est qu’il pourrait nous faire un blockbuster avec un caillou et une feuille de laitue, s’il le voulait. Partant d’une situation anodine qui sent bon le vaudeville, il concocte avec son complice de toujours, Jorge Guerricaechevarría, un bijou d’humour noir aux dialogues acérés, avec sa pléthore de personnages toujours aussi délicieusement barrés. Tous les travers de l’homme moderne y sont condensés avec son sens inné de l’épique, pour en sortir finalement une belle histoire d’amour entre des bras cassés dysfonctionnels.

Julian, een vijftigjarige gescheiden manager in een high-tech bedrijf, is een overtuigd apostel van het carpoolen. Vooral sinds Lorena, twintig jaar jonger, single en gewapend met een ontwapenende glimlach, hem wekelijks vergezeld op een ritje van Bilbao naar Madrid. Deze zondag is Julian echter de zenuwinzinking nabij, want hij heeft besloten zijn liefde te verklaren aan Lorena. Maar hij moet wel het juiste moment vinden voor zijn serenade aan 120 per uur, want hij heeft nog twee andere passagiers die zich hebben aangemeld: Sergio, een single adonis met een ontwapenende glimlach, die de profielfoto van zijn obese neef gebruikt heeft om te carpoolen. En Rodrigo, die al snel een eerste-klasklootzak blijkt te zijn. Een zeldzaam exemplaar van puur, ongebreideld egoïsme met een kleine blaas. Maar dat is het laatste van Julians zorgen, ook al beseft hij dat nog niet goed… Wat ongelooflijk is met Alex de la Iglesia, is dat ie aan een steen en een slablaadje genoeg zou hebben om een blockbuster uit z’n hoed te toveren, als hij wou. Uit een onbenullige situatie, die in de handen van de meeste regisseurs verzandt in slappe soapmaterie, puurt hij – samen met zijn gebruikelijke partner-in-crime, scenarist Jorge Guerricaechevarria – opnieuw een duister fonkelende diamant van zwarte humor met lekker bijtende dialogen en heerlijk gestoorde personages. En dan doorheen alle satire toch uitkomen bij een mooi liefdesverhaal tussen disfunctionele sullen, chapeau Alex!

Julian, a fifty-year-old, divorced executive in a high-tech company, is a newly converted apostle of carpooling. Especially since Lorena, twenty years his junior, single and armed with a disarming smile, accompanies him weekly from Bilbao to Madrid. This Sunday, however, Julian is feverish because he is about to declare his undying love for Lorena. But he’ll have to find the right moment for his serenade at 90 mph, because two other passengers are expected for the trip: Sergio, a ravishing single with a disarming smile, who uses the profile picture of his fat cousin for carpooling. And Rodrigo, who will quickly turn out to be a capital A-Asshole. A rare specimen of crass selfishness with a small bladder to boot. But that’s really the least of Julian’s worries, even if he doesn’t realize that yet… What’s incredible about Alex de la Iglesia is that he could make a blockbuster out of a rock and a leaf of lettuce if he wanted to. Out of an aggressively mundane situation, which in the hands of other directors would water down into soapy pap, he – together with long-time partner-in-crime Jorge Guerricaechevarría – distills a darkly shimmering diamond of black humor, with sharp, acid dialogs and a share of deviously deranged characters. And all the while mocking all the modern man’s shortcomings, he still ends up with a surprisingly sweet love story between dysfunctional losers? Hats off to you, Alex!