Dans un futur proche, l’humanité construit un Paradis Carré artificiel sur la surface de la Lune, qui ne peut être atteint que si chacun a l’apparence et la façon de penser d’un carré. Et une pensée carrée signifie surtout que quelque chose ne tourne pas rond. D’autant que, pour atteindre ce but, les gens sont prêts à tout pour se tailler des angles droits sur la gueule : des presses, des étaux, des correcteurs ou encore de la chirurgie esthétique pour ressembler à un bloc de Tetris. Prêt à être mis dans une case et avec un esprit aussi critique qu’un Lego rebelle. Peter Press est probablement le citoyen le plus obsédé par son apparence néo-blockhaus et son aspiration ultime à s’envoyer en l’air. Mais un incident inattendu va lui arrondir les angles du trombinoscope, et lui faire découvrir que – derrière ces œillères dignes d’une dictature nord-carréenne – se cachent les vestiges de son individualité qui a tout, sauf les angles droits compatibles avec les fameuses cases de la soi-disant norme sociale… À une époque baignée par le complotisme et la mondialisation à tout-va, un petit génie colombien du nom de Diego Guzmàn nous offre un petit manuel d’autodéfense intellectuelle sous forme de poème animé. Inspiré par Sylvain Chomet et Satochi Kon, il aura mis dix ans pour mettre en forme son concept, épurer le message et livrer un chef d’œuvre à la thématique d’autant plus universelle qu’il est dénué de parole. Après son avant-première mondiale à Annecy, THE OTHER SHAPE débarque au festival avec une seule volonté : sortir des sentiers battus ou, en anglais, « thinking outside the box »…

In de toekomst heeft de mensheid een “vierkantig” paradijs gebouwd op de maan. Je kan er alleen raken als je eruit ziet en denkt als een vierkant. Om dit doel te bereiken gebruiken mensen “vierkantigheidsmachines”: persen, corrigerende apparaten en cosmetische ingrepen die van hun lichaam een kubus maken en hun geest afsluiten van kritische vragen. Peter Pers, waarschijnlijk de meest geobsedeerde inwoner van deze samenleving, leeft al 20 jaar met een pers op zijn hoofd en heeft net zijn “vierkantigheidsproces” voltooid. Op het punt om naar de maan te vertrekken, dwingt een incident hem om de pers af te doen en een andere vorm waar te nemen. Deze nieuwe vorm brengt de fundamenten van alles waarin hij gelooft aan het wankelen en dreigt zijn tocht naar het nieuwe Eden te verknallen. Zelfs de steungroep Geometrische Imperfectiestoornis kan hem niet helpen. Als Peter zijn innerlijke vierkant niet snel kan vinden, is hij verloren. Stel je voor, een maatschappij die je dwingt je lichaam te veranderen in vierkante vormen in plaats van onze ronde en gebogen vormen. En dat allemaal om in één grote toren te passen alsof je een Tetris-stukje bent. Diego Guzmán’s THE OTHER SHAPE is een krachtige metafoor van hoe de mens bereid is om alles te doen om (hier letterlijk) “erin te passen”. Ons verlangen om ons te conformeren, onze angst om niet gemarginaliseerd te worden of gewoon om niet uitgelachen te worden, allemaal gecombineerd in een prachtige en visueel heerlijke animatiefilm zonder dialogen en prachtige muziek.

In the near future, humanity has built an artificial square paradise on the surface of the Moon. You can only reach it if you have the appearance and the way of thinking of a square. To achieve this goal, people use “square-ism machines”: presses, corrective devices and cosmetic surgeries that mold their bodies like cubes and close their minds to questioning. Peter Press, probably the most obsessed citizen to fit in this society, has been living with a press on his head for 20 years and has just completed his “square-ism” process. About to get the passage to the Moon, an incident forces him to take the press off and observe a different form. This new shape shakes the foundations of everything he beliefs in and jeopardizes his entrance to the precious Eden. Not even the Geometric Imperfection Disorder support group are able to help him out. If Peter can’t connect to his inner square, he’ll be lost. Just imagine, a society that forces you to change your body into square shapes instead of our round and curvy shapes. And all that to fit into one giant big tower as if you’re a Tetris piece. Diego Guzmán’s THE OTHER SHAPE is one powerful metaphor of how humans are willing to do everything just to (literally here) “fit in”. Our desire to conform, our fear not to be marginalized or just not to be made fun off, all combined in a beautiful and visually delicious animation movie without dialogues and superb music. That’s the power of animation, folks!